Rozdział 1

Wyrzucili go z pracy. I co zrobił? Wparował do mojego pokoju gdy mama jeszcze była w pracy. Najpierw dostałam z "liścia" w policzek, a następnie pięścią w brzuch. Nie powiem zabolało i to mocno, ale nie mogłam się rozpłakać nie dałabym mu tej satysfakcji. Obiecałam sobie że będę silna na jego wybuchy agresji. Gdy nagle usłyszał że rodzicielka wróciła od razu wycofał się z pomieszczenia i poszedł przywitać się z żoną. Wstałam z łóżka podeszłam do szafy wyciągnęłam z niej jasne rurki, fioletowy T-shirt, jasną, jeansową katanę i jasne conversy. Podeszłam do lusterka zakorektorowałam niedogodności na mojej twarzy, zrobiłam sobie grube kreski Eye Liner`em i tuszem podkreśliłam rzęsy. Włosy spuściłam na ramiona i wyszłam. Na dworze było bardzo ciepło jak na Londyn, zapaliłam papierosa i ruszyłam do pobliskiego clubu w którym bywałam dość często. Tłum jaki dzisiaj był, jak nigdy przeraził mnie. Cudem dostałam się do baru.

-Heeeej.- długo przeciągnął barman.

-Siemcia- kiwnęłam mu ręką i zrobiłam dziwną minę.

-Dawno Cię, tu nie było. Co podać?- z uśmieszkiem na twarzy zapytał Jack.

-Wiem, ale nie miałam zbytnio czasu. Może... oo to co zawsze whisky z lodem.- posłałam ciemnookiemu uśmiech. Wiedział o mnie sporo. Mogę powiedzieć, że był mi trochę bliski.

-Proszę- chłopak podał mi alkohol.

-Dzięki.- wzięłam od niego zamówienie i poszłam do najbliższego, wolnego stolika. Jak miałam w zwyczaju robić.

 Jakiś wysoki, pijany mężczyzna podszedł do mnie, nie spodobało mi się to.

-Zatańczysz?- zapytał. Poczułam, że muszę go spławić.

-Przepraszam, ale nie mogę. Czekam tu na kogoś.- skłamałam. Starałam się być miła ale nigdy nie wychodzi mi to zbyt dobrze.

Nagle poczułam jego wstrętną rękę na moim udzie. Koleś zadziałał mi na nerwy. Nie wytrzymam, czuję jak się we mnie gotuję. Jego ręka zbliżyła się do wewnętrznej strony moich ud. W końcu wybucham:

-Facet czego nie rozumiesz w słowie NIE? A więc, powiem wyraźniej. Nie chcę twojego towarzystwa, dlatego też z łaski swojej podnieś swoje zacne zaplecze i odejdź stąd. Teraz rozumiesz?- muzyka automatycznie ucichła, wszyscy imprezowicze patrzyli na mnie. Nie krępowało mnie to, chciałam żeby ten koleś odszedł ode mnie.

-Mocna, lubię takie- na te słowa złość zaczęła we mnie buzować. Dałam mu z „liścia” i odruchowo odwróciłam głowę w prawą stronę. Zauważyłam, że Jack wraz z ochroniarzem zbliżają się do nas.

-Pan pójdzie ze mną.- powiedział tęgi mężczyzna i pociągnął za sobą tego natręta.

-Nic Ci nie jest?- zapytał z troską w głosie barman.

-Nie, wszystko w porządku.- uśmiechnęłam się- Dziękuję, że pomogłeś mi. Czułam, że już nie wytrzymuję.- chłopak mnie przytulił i pociągnął za sobą do baru.

-Daj mi whisky.- powiedziałam.

-Whisky? Na poprawę humoru? Ale tylko jedną.- wyszczerzył się Dowson.

-Ejjjjj.! Nie ma tak!!! Jestem zdenerwowana.!- odpowiedziałam.

-Ja się tu o ciebie troszczę, a ty się buntujesz? Proszę. Oj zaczekaj muszę obsłużyć klientów- powiedział przepraszającym głosem.

Wypiłam, dałam Jack’owi znać że już idę i wyszłam z lokalu. Było ciemno ale mimo tego postanowiłam pójść przez park. Usiadłam na ławce, spojrzałam na zegarek 1:21. Naszły mnie wspomnienia. Pamiętam jak jeszcze mama nie wyszła za mąż za Matthew`a. Przychodziłyśmy tu z nią i z Eve w niedzielne popołudnia. Zawsze jadłyśmy czekoladowe lody w rożku, rozmawiałyśmy o wszystkim. Na te wspomnienia popłynęła mi łza. Ale nie można żyć przeszłością, otarłam słoną kroplę z policzka. Mówię sobie ,że jestem silna jest mi tak lepiej. Poczułam niesmak w ustach. Sięgnęłam do kieszeni po paczkę papierosów. Odpaliłam jednego i zaciągnęłam się. Nagle przed sobą zobaczyłam wysokiego, mulata, z włosami dokładnie ułożonymi i czekoladowymi oczami, ubranego w czarne rurki, trampki i czerwono-czarna koszule w kratę.

-Masz może papierosa?- zapytał

-Mam- wyciągnęłam paczkę w stronę chłopaka i go poczęstowałam.

-Mogę się dosiąść?

-Jasne- choć nie jestem otwarta na towarzystwo innych ludzi, bo zawsze mnie czymś denerwują. To z nim było jakoś tak inaczej. Poczułam dziwną więź z czekoladowookim.